ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ !!! ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΗ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ ΣΤΑΘΗ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 28 -1-2013 ΣΤΗ ΘΗΒΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ !!!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ  ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ  &  ΦΙΛΩΝ  
ΙΩΝΙΚΟΥ  ΑΣΤΕΡΑ  ΘΗΒΩΝ

Θήβα   Εφέσου 10  Τ.Κ. 32200                      Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 
 2013       

Τηλ. 6973466592                                      Αρ. Πρωτοκόλου : 2/ 2013

Αρμόδιος : Δημήτρης Σοβατζής                  Εmail : sovdim@hotmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ -  ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ποδοσφαιρική Εκδήλωση Μνήμης  , τού Αείμνηστου 

Διεθνή

 Μεγάλου Τερματοφύλακα τού Εθνικού Πειραιώς καί 

Προπονητή τού

Συλλόγου μας  , Στάθη Μανταλόζη θά πραγματοποιηθεί

 τήν 

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου στό Δημοτικό Στάδιο Θήβας 

καί ώρα 16.00 . 

μέ τήν συμμετοχή τών Ομάδων Παλαιμάχων

 Ποδοσφαιριστών τού

ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ καί τού ΕΘΝΙΚΟΥ 

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

Τό Διοικητικό Συμβούλιο τού Σύλλόγου Παλαιμάχων

 Ποδοσφαιριστών καί Φίλων τού Προσφυγικού Ιωνικού 

Αστέρα Θηβών

 πού πρωτο'ι'δρύθηκε τό 1908 στήν Μαρτυρική 

κοινότητα τών 

Σωκίων τής Σμύρνης στίς '' Αλύτρωτες Πατρίδες '' , 

μέ ομόφωνη

 απόφαση του προγραμμάτισε τήν Ιστορική αυτή

 Ποδοσφαιρική 

Εκδήλωση ώς ελάχιστο φόρο τιμής πρός τόν Αείμνηστο 

Μεγάλο

 Τερματοφύλακα καί Σπουδαίο Ανθρωπο τής

 Ρομαντικής εποχής 

τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου τής δεκαετίας τού 1950  .

Ο Αείμνηστος Στάθης Μανταλόζης θήτευσε 2 

Ποδοσφαιρικές

 περιόδους Προπονητής στόν ΙΩΝΙΚΟ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ

 καί έγραψε 

Ιστορία μέ Χρυσά Γράμματα , αφού τήν περίοδο 

1979 - 80 οδήγησε

 τήν Ιστορική Προσφυγική Ομάδα τής Θήβας στήν

 κατάκτηση τού

 Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου τής Β ' Ε.Π.Σ.Βοιωτίας

 μέ μεγάλη

 βαθμολογική διαφορά  από τήν δεύτερη ομάδα  καί 

στήν Ανοδο στήν 

Α ' Ε.Π.Σ.Βοιωτίας , ενώ τήν Ποδοσφαιρική

 περίοδο 1984 - 85

 επανήλθε καί πάλι στόν Αγαπημένο του Προσφυγικό 

ΙΩΝΙΚΟ ΑΣΤΕΡΑ πού αγωνιζόταν στήν Α ' Ε.Π.Σ.Βοιωτίας 

καί δημιούργησε τήν Ομάδα πού κατέκτησε τό Κύπελλο 

Ποδοσφαίρου Βοιωτίας .

Οί Ομάδες τών Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών

 τού ΙΩΝΙΚΟΥ

 ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ καί τού ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

θά αγωνιστούν

 στήν Μνήμη τού Στάθη Μανταλόζη στό Δημοτικό

Στάδιο Θήβας καί 

στή συνέχεια θά παρατεθεί Δεξίωση στό παραδοσιακό

 Μεζεδοπολείο 

'' Η ΣΜΥΡΝΗ ''  στήν κεντρική πλατεία τού Προσφυγικού 

Συνοικισμού    πρός τιμήν τών Παλαιμάχων τού

 ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 πού έχει γράψει Μεγάλη Ιστορία στό Ελληνικό 

Ποδόσφαιρο καί 

έρχεται στή Θήβα νά αποτίσει φόρο τιμής στό 

Μεγάλο Ονομα 

τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου τής Ρομαντικής Εποχής

 τής δεκαετίας 

τού 1950 Στάθη Μανταλόζη , πού μέ τούς Διεθνείς

 συμπαίκτες

του τής τότε εποχής πρωταγωνίστησαν καί στήν Ιστορική 

Κινηματογραφική Ταινία  τού 1956 : 

'' ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ '' .

Κατά τήν διάρκεια τής Δεξίωσης όπου οι Παλαίμαχοι 

του ΕΘΝΙΚΟΥ

 ΠΕΙΡΑΙΩΣ θά απολαύσουν παραδοσιακούς

 Μικρασιατικούς

μεζέδες καί γλυκίσματα μιά άλλης νοσταλγικής

 εποχής  θά 

πραγματοποιηθεί η Ιστορική απονομή Τιμητικής

 Πλακέτας στή 

Μνήμη τού Στάθη Μανταλόζη γιά τήν Μεγάλη

του Προσφορά 

στό Ελληνικό Ποδόσφαιρο από τόν Προσφυγικό

 Σύλλογο τής Θήβας

 πρός τήν οικογένεια του  καί Τιμητικής Πλακέτας

 πρός τήν 

Πειρα'ι'κή Ιστορική Ομάδα γιά τήν Προσφορά της στό

 Ελληνικό Ποδόσφαιρο . 

ΜΕ ΤΙΜΗ  ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ

 ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΒΑΤΖΗΣ 

Email:sovdim@hotmail.com

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ '' ΣΤΑΘΗ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗ '' !!!

ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ !!!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ !!!

Η Εθνική Ελλάδας με τα Αστέρια που έλαμπαν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο στις αρχές της
 δεκαετίας το 1950. 
( 1953 - 1958 )

Αριστερά όρθιοι: Νεμπίδης, Ιωάννου, Ρωσσίδης, Σούλης, Παπαγεωργίου, Μουράτης.

Καθιστοί: Σεραφείδης, Μανταλόζης, Δαρίβας, Εμμανουηλίδης, Δρόσος.

Βιογραφικό τού Αείμνηστου Στάθη Μανταλόζη

Παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής. Υπήρξε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας 
στην ιστορία του Εθνικού Πειραιώς κι ένας από τους κορυφαίους και πιο 
θρυλικούς του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1929. 
Όμως από το 1936 και μετέπειτα έζησε στον Πειραιά. Ξεκίνησε την καριέρα του 
ως σέντερ φορ από το ανεξάρτητο σωματείο του Ολυμπιακού Πασαλιμανίου
 και το 1942, ως σεντερ φορ, εντάχθηκε στο δυναμικό της δεύτερης ομάδας 
του Ολυμπιακού Πειραιώς, στον οποίο όμως δεν "χωρούσε" κατά πρώτον και
 κατά δεύτερον, επειδή ήταν Εθνικός(ως φίλαθλος), την αμέσως επόμενη 
χρονιά, το 1943, πήρε μεταγραφή για την δεύτερη ομάδα του Εθνικού Πειραιώς. 
Το 1945 πήρε τυχαία την θέση του τερματοφύλακα, κάτω από τα δοκάρια 
 αλάνες του Πειραιά που έπαιζε δίτερμα, σε αυτή την θέση έπαιζε. Από τότε
 και ως το 1959 υπήρξε ο βασικός τερματοφύλακας του Εθνικού Πειραιώς,κάνοντας

σπουδαία καριέρα .
Οι φίλαθλοι τον αποκάλεσαν "αγριόγατο" για τις σπάνιες ομορφιάς αποκρούσεις
 του.Πεταγόταν σαν ελατήριο από την μία γωνία της εστίας του στην 
άλλη, απομακρύνοντας την μπάλα και ξεσηκώνοντας τα πλήθη στις εξέδρες.
Ασυναγώνιστος στις εξόδους, δεν έδινε το δικαίωμα στους αντιπάλους να 
τον αμφισβητήσουν στον χώρο που έλεγχε, ενώ ήταν σπεσιαλίστας και στις 
αποκρούσεις πέναλτι.
Στην διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Εθνικός δέχτηκε πολλές
 προτάσεις από μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες για παραχώρησή του, με κορυφαία 
την προσφορά της
βασίλισσας της Ευρώπης Real Madrid, η οποία το 1955 προσέφερε 
στον Εθνικό το ποσό των 2.500.000 δραχμών(τεράστιο ποσό για εκείνη
 την εποχή) προκειμένου να τον εντάξει στο δυναμικό της. Μία μεταγραφή 
που ποτέ δεν έγινε και που τον είχε πληγώσει ιδιαίτερα και φυσικά το συζήταγε 
στον στενό του οικογενειακό κύκλο μέχρι και την ημέρα που 
έφυγε από κοντά μας.


Υπηρέτησε τον Πειραϊκό σύλλογο για 16 χρόνια, ενώ αργότερα διετέλεσε
 και προπονητής της Πειραϊκής ομάδας, ως βοηθός του τότε 
πρώτου προπονητή της ομάδας, του Άγγλου Τζόν Μόρτιμορ.

Μαζί με τον επίσης αείμνηστο Νίκο Πεντζαρόπουλο, αποτέλεσαν 
το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων που είχε ποτέ η Εθνική μας ομάδα.
Στην δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το 1959 πήρε μεταγραφή για 
τον Παναθηναϊκό, έναντι του ποσού των 5.000 δραχμών, στον οποίο 
έπαιξε ένα χρόνο.


Στην Εθνική Ελλάδος είχε 10 συμμετοχές
Απεβίωσε στις 2 Νοεμβρίου του 1993,
 κτυπημένος από την επάρατη ασθένεια, σε ηλικία 64 χρονών.

Μανταλόζης Στάθης

Υπήρξε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας στην ιστο­ρία του Εθνικού κι ένας από τους κορυφαίους και πιο θρυλικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε στο Πειραιά το 1929. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σέντερ φορ από τον ανεξάρτητο Ολυμπιακό Πασαλιμανίου, εντάχθηκε το 1942 στον Ολυμπιακό, όμως δεν «χωρούσε» στην ομάδα και έτσι την επόμενη χρονιά κατέληξε στον Εθνικό. Το 1945 πήρε τυχαία τη θέση κάτω από τα δο­κάρια (είχε τραυματιστεί ο βασικός γκολκίπερ) και από τότε δεν ξαναβγή­κε. Οι φίλαθλοι τον απο­κάλεσαν «ιπτάμενο αγριό­γατο» για τις σπάνιας ομορφιάς αποκρούσεις του. 
Πεταγόταν σαν ελατήριο από τη μια γωνία της εστίας του στην άλλη,απομακρύνοντας εντυπωσιακά την μπάλα, και ξεσηκώ­νοντας τα πλήθη στις εξέδρες, Ασυναγώνιστος στις εξό­δους, δεν έδινε το δικαίωμα να τον αμφισβητήσουν οι αντίπαλοι στο χώρο που έλεγχε, ενώ ήταν σπεσιαλίστας και στις αποκρούσεις πέναλτι. Υπηρέτησε για 15 χρόνια το σύλλογο, ενώ αργότερα διετέλεσε και προπονητής της ομάδας.Μαζί με τον επίσης αείμνηστο Νίκο Πεντζαρόπουλο απο­τέλεσαν το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων που είχε ποτέ η εθνική ομάδα. Τίτλοι: -. Διεθνής: 10 φορές

Πηγή:www.2.ba.aegean.gr

                                           ΜΠΕΜΠΗΣ - ΜΑΝΤΑΛΟΖΗΣ

ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΕΙΑΣ ΤΟΥ 50 ...ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ Ο ΑΓΡΙΟΓΑΤΟΣ !!!
ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗΣ !!!

ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΟΥΡΑΣ 

ΟΙ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

 ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΘΗΒΑ ......

Γυρίζουμε τόν χρόνο
πίσω 55 καί
πλέον χρόνια μέ σκοπό
νά θυμηθούμε
στιγμές από τήν ιστορία
 δύο Μεγάλων
Αείμνηστων Ποδοσφαιριστών
 πού
 η ΘΗΒΑ εχει χρωματίσει
στιγμές
από τήν Ποδοσφαιρική
τους Ιστορία .....

Στάθης Μανταλόζης
 ένας από
 τούς Μεγαλύτερους
Τερματοφύλακες
 τού Ελληνικού
Ποδοσφαίρου πού
εγραψε ιστορία μέ Χρυσά γράμματα
στήν Εθνική Ελλάδος

( Χαρακτηρίστηκε Αγριόγατος
αφού πέραν τών άλλων προσόντων
του διέθεται καταπληκτικό ρεφλέξ !!! )

Στέλιος Στούρας ο νεαρός Θηβαίος
 πού μετά τήν απελευθέρωση
αγωνίστηκε στόν ΑΡΗ ΘΗΒΩΝ
 καί όταν ενηλικιώθηκε
κατάφερε νά αγωνιστεί συμπαίκτης τού Μεγάλου Διεθνή Τερματοφύλακα Στάθη Μανταλόζη
 στόν ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ στό Πρωτάθλημα τής Α ΄Εθνικής κατηγορίας !!!

Ηταν η μέγαλυτερη ομάδα στην ιστορια του Εθνικου Πειραιώς .
 Η ομάδα του 1956 - 1957
ήταν η καλύτερη στην Ελλάδα και σάρωνε στο πρωτάθλημα, ενώ
 ο Εφοπλιστής Καρέλλας
 προσπαθούσε να φέρει Puskas ( πού τόν απέκτησε τελικά
η Μεγάλη ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ )
 και Kotckic στον Πειραιά άσχετα αν τά ελεγχόμενα συμφέροντα 
τού ποδοσφαίρου τής 
εποχής εμπόδισαν τό όραμα τής δημιουργίας μίας υπερομάδας γιά τά
 δεδομένα τής εποχής .

Μανταλόζης, Λαιμός, Κλικόπουλος, Κοζομπόλης, Αρδίζογλου, Καρνασόπουλος,
 Γράφας,
Στούρας, Καραουλάνης, Ξένος, Ζούνης, Σπάθουλας, Βενάρδος και πολλοι άλλοι.
 Ομαδα με τρομερο βαθος, οπου παικταραδες επρεπε να κατσουν στο παγκο 
σέ καθε παιχνιδι.

Στήν φωτογραφία απεικονίζεται η καλύτερη ομάδα τής Ελλάδος τής 
ποδοσφαιρικής περιόδου 
1956 - 1957 ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ διακρίνεται από αριστερά πρώτος
ο Μεγάλος Τερματοφύλακας
καί τής Εθνικής Ελλάδος Θρυλικός Στάθης Μανταλόζης( Προπονητής
 τού ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ
τίς ποδοσφαιρικές περιόδους 1979-1980 καί 1984-1985 ) καί
εβδομος ο ΘηβαίοςΣτέλιος Στούρας
 ο οποίος ξεκίνησε τήν ποδοσφαιρική του καριέρα μετά τήν
απελευθέρωση τό 1944 στόν ΑΡΗ ΘΗΒΩΝ
στήν συνέχεια αγωνίστηκε τό 1953 στήν Ιστορική ΔΑΦΝΗ ΑΘΗΝΩΝ
μέ συμπαίκτες τούς Θηβαίους Κυριαζή Π. ,
 Μπουρτζή Φ. , Δελλή , έκανε Μεταγραφή τό 1955 καί πετυχημένη
καριέρα στόν ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
τής Α ' Εθνικής κατηγορίας ( Ηταν ο πρώτος Θηβαίος ποδοσφαιριστής 
πού αγωνίστηκε 
σέ ομάδα τής Α ' Εθνικής Κατηγορίας ) καί αρχές τής δεκαετίας τού
1960 αγωνίστηκε στόν
 Θρυλικό ΚΑΔΜΟ ΘΗΒΩΝ . .........................................................

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ 
ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ

Δημήτρης Σοβατζής

E-mail:sovdim@hotmail.com

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ 1956 '' ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ''

Οι άσσοι του γηπέδου, η πρώτη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη

Η διαφημιστική καταχώρηση της ταινίας στις εφημερίδες της εποχής

Το 1956 το ποδόσφαιρο και ο κινηματογράφος ήταν δύο μικρές
 βιοτεχνίες σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της.
 Είχαν περάσει μόλις 16 χρόνια από τον πόλεμο του ’40, μόλις 12
από το τέλος της κατοχής και επτά από το τέλος το εμφυλίου πολέμου.
Τότε πολλοί νέοι άνθρωποι και στο ποδόσφαιρο και στον κινηματογράφο ονειρευόντουσαν ένα λαμπρό αύριο. Ο Βασίλης Γεωργιάδης,
 ο σκηνοθέτης που προτάθηκε για όσκαρ, το 1956 έκανε τα πρώτα 
του κινηματογραφικά βήματα. Επηρεασμένος από τον Ιταλικό
νεορεαλισμό αποφάσισε να κάνει τη πρώτη του ταινία έξω από 
τα καθιερωμενα. Θα χρησιμοποιούσε στους βασικούς ρόλους
 ποδοσφαιριστές αντί για ηθοποιούς! Το στοίχημα ήταν μεγάλο.
Όπως οι ηθοποιοί δεν μπορούν να παίξουν καλή μπάλα έτσι και
 οι ποδοσφαιριστές δεν θα μπορούσαν να παίξουν καλά στο
κινηματογράφο. Αυτό έλεγε η λογική. Κι αυτή όμως νικήθηκε 
από το μεράκι των συντελεστών της ταινίας.

Ο Βασίλης Γεωργιάδης έξω από ένα κινηματογράφο που πρόβαλε τους "'ασσους του γηπέδου"

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης που είχε περάσει ένα μεγάλο μέρος της κατοχής σε στρατόπεδο 
συγκέντρωσης έγραψε το σενάριο. Πήρε μια αληθινή ιστορία, την ανταρσία των διεθνών
 του 1953 που ζήτησαν από την ΕΠΟ οδοιπορικά για τα μεροκάματα που χάνουν από 
τις δουλειές τους και την μετέφερε κινηματογραφικά. Το οικονομικό αίτημα στη ταινία
 έγινε «θέμα τιμής». Ένας ξένος παίκτης χτύπησε έναν Έλληνα εκτός φάσεως
κι ο Μουράτης τον είχε χτυπήσει στα αποδυτήρια. Ο «Μισούρι» του Ολυμπιακού
 ήταν αυτός που είχε ξεσηκώσει το 1953 τους διεθνείς. Παράλληλα μ’ αυτή την
 ιστορία ξετυλίγονται κι άλλες καθημερινές ιστορίες που συγκινούν ακόμα.

Ο "ζεν πρεμιέ" του ποδοσφαίρου Λάκης Πετρόπουλος με τη συμπρωταγωνίστριά του την ταινία, Ιταλίδα σταρ, Συλβάνα Παμπανίνι

Στη ταινία οφείλουμε τα μοναδικά οπτικά ντοκουμέντα των ποδοσφαιριστών εκείνης
 της εποχής καθώς τότε τα «επίκαιρα» των κινηματογράφων σνόμπαραν το
 ποδόσφαιρο. Παίκτες όπως ο Μουράτης, ο Πούλης, ο Μανταλόζης δεν θα τους 
δείτε πουθενά αλλού σε ώρα αθλητικής δράσης.
Ακόμη διασώζονται κάποια αποσπάσματα από τις περιγραφές του καλύτερου 
σπορτκάστερ του ραδιοφώνου, του Μιχάλη Γιαννακάκου.
Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους στις 13 Μαρτίου 1956. Δεν τα πήγε καλά. 
Έκοψε μόλις 19.276 εισιτήρια. Την ίδια μέρα βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες
 και «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη που έκοψε 87.552 εισιτήρια,
 με το δίδυμο Χορν – Λαμπέτη, ενώ ο «Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου που βγήκε
 την ίδια χρονιά στις σκοτεινές αίθουσες έκοψε 35.784 εισιτήρια.

Η κριτική της πάντα δύσκολης Ροζίτας Σώκου στη "Καθημερινή" της 14ης Μαρτίου 1956

Ο Βασίλης Γεωργιάδης είχε την ευκαιρία να… ρεφάρει 
την εισπρακτική αυτή αποτυχία με άλλες μεγάλες εμπορικές
 (και καλλιτεχνικές) επιτυχίες, τη ταινία όμως αυτή την είχε 
στη καρδιά του. Όπως και το ποδόσφαιρο.
Σε έκτακτες εμφανίσεις-περάσματα βλέπουμε τον Γιώργο Φούντα,
 μεγάλο σταρ της εποχής, τον σκηνοθέτη της «κάλπικης λίρας»
 και άλλων μεγάλων επιτυχιών της εποχής, Γιώργο Τζαβέλα,
το Νίκο Τσιφόρο, επίσης φανατικό ποδοσφαιρόφιλο (Παναθηναικός),
 τον Μιχάλη Κακογιάννη και άλλους.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στη ταινία κρατά η σταρ της Τσινετσιτά
Συλβάνα Παμπανίδι, ενώ τον Ανδρέα Μουράτη ντούμπλαρε
 ο Παντελής Ζερβός. Όπως μου είχε πει ο Βασίλης Γεωργιάδης
 ο Μουράτης αν και αγράμματος μάθαινε απ’ έξω το ρόλο του
 με ταχύτητα που θα ζήλευαν και οι πιο έμπειροι ηθοποιοί,. 
Κι έπαιζε καλύτερα από πολλούς. Είχε όμως ανασφάλεια και
 ήθελε να ακούγεται άλλη φωνή.
Λίγες μέρες μετά τη πρεμιέρα προέκυψε άλλο θέμα. 
Οι Στάθης Μανταλόζης (Εθνικός), Κώστας Λινοξυλάκης,
Λάκης Πετρόπουλος (Παναθηναϊκός), Ανδρέας Μουράτης (Ολυμπιακός)
και Κώστας Πούλης (ΑΕΚ) κλήθηκαν σε απολογία από την
 ΕΠΟ που απειλούσε να τους παραπέμψει στην Επιτροπή Φιλάθλου
 Ιδιότητητας με το ερώτημα του επαγγελματία επειδή είχαν
 συμφωνήσει να πάρουν χρήματα για να παίξου στην ταινία. Θεωρητικά 
τότε οι ποδοσφαιριστές ήταν ερασιτέχνες άσχετα εάν έπαιρναν τα… τυχερά τους.

Ιδιόγραφο σημείωμα του Βασίλη Γεωργιάδη για την ταινία που (ξανα)δημιούργησε το 1997

Τελικά μπρος στην αντίδραση όλων των εμπλεκομένων (και ιδιαίτερα των ομάδων)
η υπόθεση δεν είχε συνέχεια. Άλλωστε οι ποδοσφαιριστές δεν πληρώθηκαν 
αφού η ταινία δεν έβγαλε τα λεφτά της.

Σε  πρώτο πρόσωπο

Επιτρέψτε μου μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ: Τέλη της δεκαετίας του ’70 η ΕΡΤ προβάλει κάθε Τετάρτη  μια εκπομπή μαμούθ. Το όνομά της «μια ταινία, μια συζήτηση». Οι συντελεστές της εκπομπής πρόβαλαν μια ταινία κι ακολουθούσε συζήτηση στο στούντιο με το θέμα της ταινίας που συμβάδιζε με την επικαιρότητα. Αλκοολισμός, βία  στο σπίτι και άλλα πολλά θέματα συζητήθηκαν εκεί. Κάποια στιγμή ήρθε και  η ώρα της βίας στα γήπεδα που και τότε ήταν επίκαιρη. Οι υπεύθυνοι λοιπόν διάλεξαν μια ταινία του 1956 –και τότε παμπάλαια – που  δεν είχε ξαναπροβληθεί στη τηλεόραση. Λεγόταν «Άσσοι του γηπέδου».  Το ενδιαφέρον στη ταινία ήταν ότι πρωταγωνιστούσαν όντως οι άσσοι εκείνης  της εποχής, του 1956 δηλαδή. Μαθητής εγώ ξαφνικά είδα και κάποιους ποδοσφαιριστές που είχα ακούσει να παίζουν μπάλα. Έμοιαζε με αποκάλυψη.  Η ταινία όμως είχε και ενδιαφέρον καλλιτεχνικό. Ατυχώς την διέκοψαν γιατί…τραβούσε σε μάκρος για να αρχίσει η συζήτηση  που όπως όλες οι συζητήσεις για τη βία με οδήγησαν στην αγκαλιά του Μορφέα.  Την επόμενη άλλωστε είχα σχολείο. Τα χρόνια πέρασαν κι ενώ όλοι είχαμε μάθει απ’ έξω τις περισσότερες ε λληνικές ταινίες, οι «άσσοι του γηπέδου» καλύφθηκαν από τη σκόνη της λησμονιάς. ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Αρχές δεκαετίας του ’90. Δημοσιογράφος πια είχα  την ιδέα να γράψω ένα θέμα για τις τέχνες και το ποδόσφαιρο. Ποιητές που έγραψαν για το ποδόσφαιρο, ζωγράφοι που απεικόνισαν ποδοσφαιρικούς  αγώνες και κοντά σ’ όλα αυτά ταινίες με θέμα το ποδόσφαιρο.  Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος μου είχε πει κάποια στιγμή ότι ο πατέρας του ήταν φίλος με τον Βασίλη Γεωργιάδη, τον σκηνοθέτη των μεγάλων  κινηματογραφικών και τηλεοπτικών επιτυχιών. Δεν έχασα χρόνο.  Του τηλεφώνησα και του ζήτησα να μου κατ’ αρχήν το τέλος της ταινίας  για να μου λυθεί η απορία και στη συνέχεια να μου πει τα άλλα που με  ενδιέφεραν για το θέμα. Συγκινήθηκε ο σκηνοθέτης. Απορούσε πως  θυμόμουν την ταινία του που όπως μου αποκάλυψε ήταν η πρώτη και  πολύ αγαπημένη του. ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ: Πέρασαν περισσότερα από έξι χρόνια. Η συζήτηση ξεχάστηκε  όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο ΜΕΓΚΑ που εργαζόμουν τότε.  Ήταν ο Βασίλης Γεωργιάδης και με καλούσε στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος,  στην οδό Κανάρη, τότε, για την προβολή της πρώτης του εκείνης ταινίας  που την είχε ξαναμοντάρει, φρεσκάρει και παρέδιδε στο κοινό  με τίτλο «Κυριακάτικοι Ήρωες». Αφιέρωση του Βασίλη Γεωργιάδη για την ταινία του 1997 ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Μάιος 1997 στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Δίπλα μου καθόταν  η χήρα του Στάθη Μανταλόζη του τερματοφύλακα του Εθνικού που έπαιζε στη ταινία.  Είχε φύγει πολλά χρόνια από τη ζωή, όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές  που πρωταγωνιστούσαν στη ταινία. Τον έβλεπε για πρώτη φορά από τότε που  είχε φύγει έστω και στο πανί προβολής και ξέσπασε σε λυγμούς. ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ (και τελευταία): Μετά την προβολή πλησίασα τον Βασίλη Γεωργιάδη  για να του δώσω συγχαρητήρια. Κι εκεί μου αποκάλυψε ότι εκείνο τον τηλεφώνημα  που του είχα κάνει πριν πολλά χρόνια τον έπεισε πως αξίζει τον κόπο να  ασχοληθεί με την ταινία. Άρχισε να την αναζητά καθώς από καιρό ήταν χαμένη.  Έψαξε στις αποθήκες των κινηματογραφικών ταινιών, αλλά μάταιος κόπος.  Κάποια στιγμή βρήκε μια μπομπίνα που έγραφε απ’ έξω «οι άσσοι της τράκας».  Πήγε να την βάλει πιο πέρα και η μπομπίνα με το κουτί έπεσε. Το κουτί άνοιξε  κι από μέσα ξεπρόβαλαν μερικά μέτρα φιλμ. Αναγνώρισε το δημιούργημά του  που είχε ταλαιπωρηθεί από τα 40 χρόνια που είχαν περάσει. Το νερό πια είχε  μπει στ’ αυλάκι… ΑΓ.ΜΕΝ.

Οι συντελεστές της ταινίας και η υπόθεση δια χειρός Βασίλη Γεωργιάδη το 1997

Ο τεράστιος, Ανδρέας Μουράτης, με αφορμή το ματς του ’53 με το Ισραήλ, «γεφύρωνε» ποδόσφαιρο και σινεμά, σε μια ταινία – σύμβολο του Βασίλη Γεωργιάδη

H κριτική της «Αθλητικής Ηχούς», μικρό υμνητικό: «Κινούνται με άνεσι μπροστά στο φακό και παίζουν τους ρόλους των με πολύ φυσικότητα. Aφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις…». Στην «Καθημερινή», η πένα της «σιδηράς», Ροζίτας Σώκου, δεν ήγειρε ενστάσεις: «Η πιο ευχάριστη έκπληξις της εβδομάδος. Γρήγορη, άνετη, τεχνικά γυρισμένη, έξυπνη και καλόγουστη…».

Η ταινία – σταθμός του Γεωργιάδη…

Μέσα Μαρτίου του ’56, η μετεμφυλιακή Ελλάδα ξεχαρμάνιαζε τα πάθη της αναζητώντας ήρωες. Και μέσα από λίγα μέτρα κινηματογραφικό πανί και μια παλιά μπομπίνα, γινόταν αυτόπτης μάρτυρας της πρώτης ever ελληνικής «σύζευξης» σινεμά και ποδοσφαίρου. Τίτλος: «Οι άσσοι του γηπέδου». Η πρώτη ταινία -γυρισμένη στο «Στούντιο Κόσμος», στο Ψυχικό- με τη σκηνοθετική υπογραφή του Βασίλη Γεωργιάδη.

Χρόνια μετά, το ’97, ξαναγυρίζοντας το φιλμ, το ρετουσάρισμα θα έπιανε και το όνομα: «Κυριακάτικοι Ηρωες». Ο Μανταλόζης, ο Λινοξυλάκης, ο Πετρόπουλος, ο Πούλης (περάσματα έκαναν και οι Μηγιάκης, Δαρίβας, Δρόσος, Κοτρίδης, Καμάρας, Πανάκης)… Και, πάνω απ’ όλους, ο άνθρωπος που δίδαξε πως ακόμη και …

*… ένα αγράμματο φτωχόπαιδο απ’ το Φάληρο, τη Σούδα, που υπέγραφε με σταυρό και κάποτε ζήτησε απ’ τον Κοτρίδη να του δείξει με το δάκτυλο ποιον παίκτη έπρεπε να πιάσει, γιατί «το επτά» δεν ήξερε να το διαβάζει…

*… ο γιος του Μάρκου και της Αγγελικής από τη Μικρασία, από πιτσιρικάς στο μεροκάματο, στα οινοπνεύματα του Αλιμπραντή, κουβαλητής (αργότερα ο Ολυμπιακός θα του ‘δινε μια θέση στη ΔΕΗ), για να τα φέρνει βόλτα η φαμίλια…

*… ένα λαϊκό θεριό με «γρέτζους» τρόπους, χοντροκομμένη γλώσσα, άγαρμπη, που κάποτε ευχαρίστησε την Φρειδερίκη με το μυθικό «να ‘σαι καλά, κυρούλα μου» (!)…

*… ένας σκονισμένος σεβνταλής «απ’ την παράγκα εκεί, στα Λεμονάδικα», με την ατσούμπαλη περπατησιά, τα στραβά, ρεμπέτικα ποδάρια και το χοντρό ανατολίτικο μουστάκι…

… μπορούσε να είναι καλλιτέχνης. Φιλόσοφος και ποιητής. Ή, έστω, ηθοποιός. Ο Ανδρέας Μουράτης…

«Ας σκεφθή καρριέρα…»

Λίγες αράδες παρακάτω, η Σώκου το έλεγε ευθέως: «Οι ήρωες αυτοί δεν έχουν ιδέα από κινηματογράφο, όμως έπαιξαν απλά και συμπαθητικά. Με μια εξαίρεσι: τον Μουράτι. Γιατί αυτός έκανε κάτι παραπάνω. Κι αν ποτέ αποφασίση να εγκαταλείψη τη “μπάλλα”, ας σκεφθή τον κινηματογράφο σαν καριέρρα, γιατί η φυσικότης του είναι μοναδική. Μας έκαμε να αγαπήσωμε και τον ίδιο και τον ποδόσφαιρο»…

Αφορμή, το Ισραήλ

Η (πραγματική) ιστορία της ταινίας, λίγο – πολύ, γνωστή: η δραματοποίηση (απ’ τον Ιάκωβο Καμπανέλλη) της «ανταρσίας» των διεθνών, παραμονές του ματς με το Ισραήλ (σημερινή αντίπαλος της Εθνικής) επειδή η ΕΠΟ αρνούνταν να τους καταβάλει ημεραργίες, μεροκάματα, με αποτέλεσμα την (πλην Ρωσίδη) ιστορική τους τιμωρία – κόλαφο: ισόβιο αποκλεισμό απ’ την ομάδα (θα «έπεφτε» σε λίγους μήνες), ο δε Μουράτης με παντελή διαγραφή απ’ τα μητρώα της Ομοσπονδίας, που «έπεσε» σε διετή αποκλεισμό! Πάλι το «βαρύτερο». Ηταν, είπαν, ο υποκινητής.

Ο απόηχος…

Για την ακρίβεια, βόλευε. «Διεγράφη ο αγράμματος», έγραφε η «Βραδυνοί». Ενώ «οι άλλοι είναι φοιτηταί, νέοι, μορφωμένοι». Καθώς πρέπει...

Το σούσουρο, βαρύ. Οι υπόλοιποι διεθνείς δηλώνουν αλληλέγγυοι. Αρνούνται να παίξουν ακόμη και με τις ομάδες τους. Μετωπική με διοικήσεις, προαναγγελίες τιμωρίας. Ο κόσμος γεμίζει τα ερμάρια των εφημερίδων με επιστολές. «Εξω οι καρεκλοκένταυροι…».

Πολιτικοί μυρίζονται ψηφοθηρία και μεσολαβούν για το… χατίρι του λαού. Ο ίδιος ο Μουράτης δηλώνει έγγραφη συγγνώμη ακόμη και στον Παπάγο, τον πρωθυπουργό. Για να ξανακλωτσήσει μπάλα. «Όχι».

«Ελα σ’ εμάς» φωνάζουνε οι Τούρκοι της Μπεσίκτας. Δεν πήγε. Εμεινε σε μια εξέδρα, μετρώντας να σώσει η τιμωρία. Όταν γύρισε, δεν ήταν πιο ο ίδιος…

Ο Βέγγος και ο Ζερβός

Στην ταινία, τη φωνή του Μουράτη «ντουμπλάρει» ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς, ο Παντελής Ζερβός. Το ‘χε ζητήσει, λένε, ο ίδιος ο Ανδρέας, από την ανασφάλεια πως δεν θα το ‘λεγε καλά! «Κι όμως, μάθαινε απ’ έξω το ρολάκι του με ταχύτητα που θα ζήλευαν έμπειροι ηθοποιοί», καταπώς θα διηγούνταν, χρόνια μετά, ο ίδιος ο Γεωργιάδης.

Ολη τούτη η ανταπόκριση, δεν ήτανε τυχαία. Η ταινία (για την ιστορία, η πρώτη εμφάνιση του Θανάση Βέγγου στο πανί, σ’ ένα ρολάκι ναύτη οπαδού) πραγματευόταν μεν την «ανταρσία» (πράγματι, και στο σενάριο ο Μουράτης αποβάλλεται από την Εθνική, εξέλιξη που βάζει σε δοκιμασία τη φιλία του ήρωα με τους υπόλοιπους), αλλά δεν έμενε σ’ αυτήν.

Μεροκάματο και μπάλα

Επί της ουσίας, εξελισσόταν σε μια ηθογραφία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Το διαφημιστικό αφισέτο έξω απ’ το «Τιτάνια», το «Μαξίρ» και το «Αστόρ», έστω και μέσα από μια φρασεολογία που σήμερα προκαλεί ακόμη και μειδίαμα, το έλεγε ξεκάθαρα: «Συνδυάζει την αθλητική ορμή των μεγάλων μας διεθνών του ποδοσφαίρου, μ’ ένα πηγαίο συναισθηματισμό στον κύκλο της ιδιωτικής των ζωής, στα βασανάκια της βιοπάλης, στις φιλοδοξίες τους και τα μικρά τους μυστικά». Και πάνω – πάνω: «Ο Μουράτης οδηγεί τον γυιό του στη βιοπάλη». Ενας πολύτεκνος τοιχοκολλητής, που τις Κυριακές (όπως και οι υπόλοιποι) άφηνε στο ράφι την ανωνυμία του και διεκδικούσε μερτικό στην αποθέωση πάνω στο τσιμέντο των γηπέδων…

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΒΑΤΖΗΣ

Email:sovdim@hotmail.com