Αφορμή για το εν λόγω δημοσίευμα ήταν το αίτημα του Συνδέσμου μας προς το Δήμο Θηβαίων για αποκατάσταση και τοποθέτηση στην κεντρική πλατεία της πόλης του Μνημείου των Πεσόντων, γνωστό στους Θηβαίους ως ΗΡΩΟΝ, αφού χαραχθούν επ’ αυτού και τα ονόματα των Πεσόντων στους αγώνες του Έθνους και μετά το έπος του ’40.
Σημειώνεται ότι το Μνημείο φιλοτεχνήθηκε και τοποθετήθηκε το 1928 επί Δημαρχίας Γ. Δαγλαρίδου, πρώτα στο λόφο του Αμφείου και στη συνέχεια στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου.
Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980, το μαρμάρινο Ηρώον, που φέρει επ’ αυτού χαραγμένα τα ονόματα των ογδόντα δύο (82) Συμπολιτών μας , που έπεσαν στα πεδία των μαχών από το 1897 μέχρι και το έπος του ’40, απομακρύνθηκε από την Πλατεία του Αγίου Γεωργίου –για άγνωστους σε εμάς λόγους- και αφέθηκε στο έλεος της εγκατάλειψης και της λήθης σε χώρο όπου στεγάζονται τα συνεργεία του Δήμου.
Το άγαλμα που τοποθετήθηκε στη θέση του σε τσιμεντένια βάση, ανώνυμο και χωρίς καμία γραφή, κατά την ταπεινή μας άποψη, αλλά και κατά γενική ομολογία, δεν εκφράζει το ΗΡΩΟΝ της ένδοξης Μεταπελευθερωτικής Θηβαϊκής Ιστορίας.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί το σχόλιο στο προοίμιο της δημοσίευσης το οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής:
« Αφού έλυσε όλα τα προβλήματα η Δημοτική Αρχή του κυρίου Νικολάου θέλησε να υιοθετήσει και να πραγματοποιήσει την απαίτηση του ανωτέρω συλλόγου που μέλος είναι και ο σημερινός Δήμαρχος κ. Σπυρίδων Νικολάου.
Αυτό που ψιθυρίζεται από τους συμπολίτες μας είναι ότι αφού πλησιάζουν οι εκλογές και θα διεκδικήσει ξανά το Δημαρχιακό θώκο κάνει άνοιγμα και στους στρατιωτικούς ώστε να εξασφαλίσει την ψήφο τους.
Ερωτάται ο πρώην υφυπουργός κ. Κατσιμπάρδης πως θα νιώθει όταν η προτομή θα ξαναδιακοσμεί τον χώρο του ηρώου απέναντι από το σπίτι του; Θα του θυμίσουν άλλες εποχές που η πλειοψηφία του δημοκρατικού χώρου προσπαθεί να ξεχάσει;
Εξάλλου το κυρίαρχο λόγο θα τον έχουν οι πολίτες του διευρυμένου δήμου της Θήβας που με την ψήφο τους θα τους τοποθετήσουν εκεί που τους αρμόζει.
Σας παραθέτουμε τα έγγραφα και τη φωτογραφία για να θυμηθείτε τις παλιές εποχές».
Το ανωτέρω σχόλιο δυστυχώς μας θυμίζει πραγματικά άλλες εποχές. Και εννοούμε ότι θυμίζει σε όλους τους πολίτες τις εποχές εκείνες κατά τις οποίες κάποιοι πλειοδοτώντας για τη δημοκρατική τους ταυτότητα, σάρωναν υπηρεσίες, συνειδήσεις, κρατικά ταμεία, ακατάσχετους διορισμούς και παχυλές αυξήσεις στις μισθοδοσίες εις βάρος αυτού που επικαλούνταν, δηλαδή της δημοκρατίας!
Επίσης μας θυμίζουν οι συνειρμοί που δημιουργεί το ανωτέρω σχόλιο τις εποχές εκείνες όπου οι κουκουλοφόροι συνεργάτες των Γερμανών εισβολέων υπεδείκνυαν στους Γκεσταπίτες τους Έλληνες πατριώτες και αντιστασιακούς, οι οποίοι οδηγούνταν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Τέλος μας θυμίζουν την ώρα που η πατρίδα μας βάλλεται από τη βαθιά οικονομική κρίση κάποιοι επιθυμούν να καλλιεργήσουν παράλληλα και την κρίση αξιών, πυροδοτώντας αισθήματα εμφυλιοπολεμικά και διχαστικά, έτσι ώστε να αποπροσανατολισθεί ο δοκιμαζόμενος λαός από το «δάσος» για να κερδίσει το «δέντρο».
Κατά τη γνώμη μας θεωρούμε «κουκουλοφόρο» τον συντάκτη της προαναφερόμενης δημοσίευσης, καθώς η έλλειψη υπογραφής ισοδυναμεί με τη γνωστή και από άλλες εποχές «μαύρη κουκούλα».
Θεωρούμε ότι η εν λόγω καταχώριση και τα συνυποβαλλόμενα έγγραφα μαζί με το ερασιτεχνικό φωτομοντάζ του συντάκτη αποτελούν την αποθέωση του γκεμπελισμού και της προπαγάνδας, την οποία είναι δύσκολο να αντιληφθεί ο αναγνώστης, πόσο μάλλον να αντισταθεί σε αυτήν.
Εκείνο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι πως ο Σύνδεσμός μας – καθώς και άλλοι μεμονωμένοι συμπολίτες μας – έχει ανακινήσει το θέμα της αποκατάστασης του ηρώου για τους εξής λόγους:
1) Είναι αδιανόητο να βρίσκονται παραπεταμένοι σε αποθήκες οι θυσιασθέντες για την ελευθερία, ακόμη και αυτού του ίδιου του ανώνυμου συντάκτη του σχετικού άρθρου.
2) Το μείζον ζήτημα δεν είναι το Ηρώον αυτό καθ’ αυτό αλλά η επανατοποθέτηση σε δημόσια θέα των ονομάτων των θυσιασθέντων για την Πατρίδα, την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία, κατάλογος ο οποίος ασφαλώς και θα πρέπει να συμπληρωθεί με τους ελλείποντες αγωνιστές και μετά το 1940, ώστε να τελείται τουλάχιστον μία επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο αυτό προς τιμήν τους, μιας και το Ελληνικό Κράτος δεν έχει μεριμνήσει ούτε για την ταφή τους.
3) Η πόλη της Αντιγόνης, η οποία πιστή στον άγραφο ηθικό νόμο, αγνόησε τη βούληση του Βασιλιά Κρέοντα και έθαψε το νεκρό αδελφό της Πολυνείκη, με τίμημα την ίδια της τη ζωή, δεν είναι δυνατό να ανεχθεί την παράλειψη του ηθικού καθήκοντος λόγω μιας κακέκτυπης και επικίνδυνης αντίληψης, αυτοαποκαλούμενων «δημοκρατικών πολιτών» με κίβδηλα όμως δημοκρατικά αισθήματα.
4) Το Ελληνικό σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου θέτουν υπό την προστασία τους το δικαίωμα της προστασίας της ελευθερίας, της προσωπικότητας και της ατομικής ελευθερίας. Κατά συνέπεια υπό το καθεστώς αυτό Συνταγματικής και Ευρωπαϊκής προστασίας τίθεται και το δικαίωμα των συγγενών των πεσόντων να μνημονεύονται οι πρόγονοί τους ήρωες αλλά και να υπάρχει στη μνήμη τους το μαρμάρινο αυτό ανάθημα, ως επιτύμβια στήλη όπου είναι δυνατό να τελείται επιμνημόσυνη δέηση.
Τέλος δηλώνουμε σε όλους τους συμπολίτες μας αλλά και προς το Δημοτικό Συμβούλιο ότι η πρόθεσή μας είναι η αποκατάσταση της μνήμης και της υπόληψης των πεσόντων, ως βασική αρχή ηθικού καθήκοντος και δημοκρατικής ευθύνης.
Αντίθετα δεν πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη υποχρέωση θα πρέπει να γίνει αντικείμενο της όποιας πολιτικής αντιπαράθεσης ή προεκλογικής διαδικασίας, όπως άλλωστε επιθυμεί και ο «ανώνυμος κουκουλοφόρος» του διαδικτύου.
Και επιτέλους ας ενωθεί ο λαός κάτω από τις θυσίες των επωνύμων πεσόντων και ας διατηρήσει την ιστορική του παράδοση στη ζοφερή κατάσταση που ζούμε και που είναι απόρροια και άκρατου, αχαλίνωτου κομματισμού που πέρασε ο τόπος.
Και αυτό φαίνεται να το συμμερίζονται οι Θηβαίοι και όλοι σχεδόν οι Έλληνες με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή, δηλαδή με αρχές και αξίες, όπως υποδειγματική σύνεση, η χαρακτηριστική καρτερική υπομονή και η ωριμότητα, ευελπιστώντας να την ξεπεράσουν, ποτέ να μην ξαναζήσουν αλλά και ασφαλώς ποτέ να μη ξαναγυρίσουν πίσω σε περιόδους, που ήταν η βασική αιτία των σημερινών δεινών. Όταν δε έρθει η ώρα, θα γυρίσουν την πλάτη σ’ αυτούς, τους πολύ λίγους ευτυχώς, που έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με αυτές του ανιστόρητου συντάκτη του δημοσιεύματος.
ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου